فلزکاری
فلزکاری فرایند کار کردن با فلز برای ساخت یا مونتاژ محصولات فلزی است. فلزکاری بخش بزرگ از علوم و تمدن امروزهٔ بشریت است. علم فلزکاری مطالعه خاصیتهای تمامی فلزات را دربر میگیرد. صنعت فلزکاری به دو بخش طراحی و ساخت تقسیم گردیدهاست.
کار با فلز برای ساخت یا سوارکردن یا مونتاژ – Mounting محصول فلزی را فلزکاری – Metal Working گویند. براساس این تعریف تمامی روش های ساخت و تولید مرتبط با مصنوعات فلزی از انواع جمله روش های اتصال مانند جوشکاری، لحیم کاری، پرچ کاری و پیچ و مهره، زیرمجموعه فلزکاری قرار خواهند گرفت.
فلزکاری به عنوان یک هنر و صنعت از دیرباز جایگاه مهمی در میان سایر صنایع هنری به خود اختصاص داده است. هنر فلزکاری در ادوار مختلف به خصوص در عصر صفویه، گویای حالات و روحیات ملی مذهبی بوده و در تمام پیش آمدهای این سرزمین حتی در دوران استیلای بیگانگان، با سرنوشت مردم ایران فلزکاری شریک و دمساز بوده است. تاریخ فلزکاری در ایران آنگونه که درخور شأن و تلاش هنرمندان این عرصه در درازای تاریخ هنر فلزکاری ایران باشد، به نگارش در نیامده است.
فلزکاری ساخت و تزئین دو مرحلهی اصلی از تولید آثار هنری فلزی است که گاه در امتداد یکدیگر و گاهی نیز بهصورت فلزکاری ترکیبی به کار گرفته میشوند. فلزکاری تزیین که در بیشتر موارد پس از ساخت و شکلدهی انجام میشود شامل برش، مشبککاری، حکاکی است. اگر ساخت و تزیین فلزکاری به صورت هم زمان انجام شود به آن «روش ترکیبی» میگویند.